Γράφει ο Γιώργος Αϊβαλιώτης
αναλυτής γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής ασφάλειας.
Με την επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη να έχει φτάσει στα μέγιστα όρια της αεροπορικής κάλυψης των όπλων των τουρκικών αεροσκαφών (σ.σ. αυτά επιχειρούν μόνο μέσα από την τουρκική επικράτεια) η Άγκυρα έμεινε χωρίς εναλλακτικές επιλογές στοχοποίησης.
Οι υποστηριζόμενες από αυτήν αντικαθεστωτικές δυνάμεις έχουν επιτύχει να εισέλθουν στη Συρία σε βάθος 20χλμ. και πλέον ασχολούνται μόνο με εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και περιορισμένη προώθηση. Αντικειμενικός σκοπός αυτών των δυνάμεων είναι η κατάληψη της Al Bab που ελέγχεται από τους τζιχαντιστές.
Την ίδια ωστόσο στιγμή δυνάμεις των Κούρδων του Afrin προωθούνται ανατολικότερα με σκοπό να επιτύχουν αυτοί την κατάληψη της πόλης.
Οι αποστάσεις των δύο ένοπλων ομάδων από την πόλη έχουν πολύ μικρή διαφορά, 8χλμ. οι αντικαθεστωτικοί και 13 χλμ. οι Κούρδοι. Ένας αβυσσαλέος αγώνας δρόμου έχει ξεκινήσει που σε κάποιους θυμίζει τον αγώνα δρόμου Ρώσων και Αμερικανών για την κατάκτηση της Γερμανίας στον Β΄ ΠΠ.
Υπό αυτές τις συνθήκες η Τουρκία, ελλείψει εναλλακτικών επιλογών στοχοποίησης, επέστρεψε στο αγαπημένο της παιχνίδι: προσβολές θέσεων κουρδικών δυνάμεων με αεροπορικά μέσα! Στις 20-10-2016 τουρκικά μαχητικά έβαλαν από την επικράτεια της Τουρκίας εναντίον των κουρδικών θέσεων στη Συρία, στο σημείο που Κούρδοι και τζιχαντιστές μάχονται προκειμένου να ανακοπούν οι πρώτοι από την προώθηση προς την Al Bab.
Η Τουρκία φιλοδοξεί με αυτό τον τρόπο να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στις δυνάμεις που υποστηρίζει, προκειμένου να παρεμβληθούν μεταξύ των Κούρδων και των τζιχαντιστών και να περικυκλώσουν την πόλη. Κάποιος θα έλεγε ότι αυτές οι αεροπορικές επιχειρήσεις έχουν σκοπό να αποκοπεί η ένωση των δύο κουρδικών καντονιών της Συρίας.
Ωστόσο η αλήθεια είναι πιο βαθιά…
Ο νικητής της μάχης της Al Bab θα είναι αυτός που θα έχει εξαλείψει το τελευταίο κέντρο διοικητικής μέριμνας των τζιχαντιστών στη Βόρεια Συρία.
Η διπλωματική του ισχύς έναντι του κόσμου και των ΗΠΑ θα είναι αρκετά υψηλή για να διαπραγματευτεί ανταλλάγματα. Ουσιαστικά αυτός που θα επιτύχει κάτι τέτοιο θα λάβει ως έπαθλο την πόλη Manbij που βρίσκεται ανατολικότερα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος είχε προειδοποιήσει τους Κούρδους του YPG, το οποίο κατηγορεί για συνεργασία με το PKK, να μην προχωρήσουν σε περεταίρω δράση στη Συρία.
Οι απειλές δεν εισακούστηκαν και αυτό επέφερε τις ανωτέρω επιπτώσεις. Ωστόσο οι αεροπορικές επιδρομές της Τ/ΠΑ είναι πιθανό να περιπλέξουν περεταίρω τις προσπάθειες της Ουάσινγκτον να εξισορροπήσει τις σχέσεις της με την Άγκυρα, τη στιγμή που οι προσπάθειες του YPG για επέκταση των εδαφών που ελέγχει, παρά τις αμερικανικές προειδοποιήσεις, δεν βοηθούν τις εν λόγω προσπάθειες.
Οι Κούρδοι επιχειρούν με «διπλό καλάμι» αλληθωρίζοντας στη διπλωματία τους μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ.
Η Al Bab είναι μία πόλη με στρατηγική σημασία, τόσο για τους αντικαθεστωτικούς που στηρίζονται από την Τουρκία, όσο και για τους Κούρδους, λόγω θέσης αυτής.
Η αντιπαράθεση αυτή δυναμώνει από το γεγονός ότι πλησίον της πόλης αυτή τη στιγμή, βρίσκονται τρεις δυνάμεις: ο στρατός του FSA, οι Κούρδοι του YPG και το συριακό καθεστώς.
Δεδομένου ότι το Manbij έχει απελευθερωθεί από κουρδικές δυνάμεις του καντονιού Kobani, η προώθηση των Κούρδων και η κατάληψη της Al Bab, από αυτούς, θα σήμαινε ότι ουσιαστικά θα ενώσουν όλες τις περιοχές που ελέγχουν, παρά το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή έχουν αφήσει συνεργαζόμενες, με αυτούς, αραβικές δυνάμεις να φυλάσσουν την Manbij. Αυτό αποτελεί κόκκινη γραμμή για Άγκυρα και Δαμασκό.
Το γεγονός ότι τα τουρκικά αεροπορικά πλήγματα εναντίον κουρδικών θέσεων στη Συρία, σημειώνονται για δεύτερη φορά εγείρει ερωτηματικά για τις σχέσεις Άγκυρας, συριακού καθεστώτος και Μόσχας.
Η Τουρκία είναι απίθανο να προχώρησε σε αυτές τις επιδρομές, χωρίς προηγουμένως να ενημέρωσε τη Ρωσία, η οποία ελέγχει τον εναέριο χώρο με πτητικά μέσα προηγμένης τεχνολογίας, συστοιχίες S-200, S-300 και S-400.
Μπορεί Ρωσία και Τουρκία να μην μοιράζονται τις ίδιες απόψεις, όσον αφορά τη συριακή κρίση, αλλά ο φόβος της Άγκυρας για τη δημιουργία μίας, υπό τη διοίκηση του PKK, κουρδικής οντότητας στα νότια σύνορά της φαίνεται να είναι μεγαλύτερος από την επιθυμία της για ανατροπή του Σύρου Προέδρου.
Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που η Τουρκία επιχειρεί με παντοίους τρόπους να αναθερμάνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και τη Συρία, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού το Νοέμβριο του 2015.
Η Ρωσία μέσω της απαγόρευσης των πτήσεων αεροπορικών μέσων της Τουρκίας, εντός Συρίας, έχει εξασφαλίσει πως οι υποστηριζόμενες, από την Άγκυρα, δυνάμεις δε θα μπορέσουν να καταλάβουν την πόλη Al Bab. Κάτι τέτοιο θα περιέπλεκε τα πράγματα, αφού αντικαθεστωτικοί θα βρίσκονταν να ελέγχουν μία πόλη η οποία εφάπτεται με την Aleppo, όπου το συριακό καθεστώς επιχειρεί με δριμείς επιχειρήσεις εναντίον αντικαθεστωτικών και τζιχαντιστών.
Η Ρωσία δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για την τύχη των Κούρδων, σε αντίθεση με το συριακό καθεστώς.
Το ενδιαφέρον της Μόσχας παραμένει σταθερά η κατάληψη του Aleppo.
Σε αυτό το πλαίσιο εκτιμάται ότι ο Ρώσος Πρόεδρος επέτρεψε στην Άγκυρα την επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη, με συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια δράσης, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα τη διαμεσολάβηση του Τούρκου ομολόγου του, για την απομάκρυνση της Jabhat Fatah Al Sham (πρώην Al Nusra) από την Aleppo.
Η συμφωνία αυτή πραγματοποιήθηκε τηλεφωνικά, μία μόλις ημέρα πριν τους τουρκικούς βομβαρδισμούς εναντίον των Κούρδων.
Η Τουρκία, τη στιγμή που κλείνει, τηλεφωνικώς, συμφωνίες με τη Ρωσία, επιθυμεί να λάβει αδιευκρίνιστη στρατιωτική δράση στη Μοσούλη, όπου μέχρι στιγμής ο Τούρκος Πρωθυπουργός έχει δηλώσει πως οι ΤΕΔ επιχειρούν με βολές πυροβολικού προς υποστήριξη των Peshmerga.
Όπως και στη Συρία, στόχος της Άγκυρας φαίνεται πως είναι να εκκαθαρίσει βάσεις του PKK στα ορεινά σύνορα Ιράκ και Τουρκίας (σ.σ. σε παλαιότερο άρθρο έχουμε αναλύσει τη διχόνοια μεταξύ των κουρδικών περιφερειών και τις φιλικές σχέσεις των Peshmerga με το τουρκικό καθεστώς).
Εν κατακλείδι, αυτό που διαφαίνεται είναι πως οι Κούρδοι της Συρίας νοιώθουν απομονωμένοι και προδομένοι από κάθε πλευρά και πλέον αποφασίζουν να δράσουν αυτοβούλως. Αυτό αποτελεί έναν αστάθμητο παράγοντα με απρόβλεπτες εξελίξεις.
Η Τουρκία δείχνει να προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο τη Μόσχα, τραβώντας το σκοινί με την Ουάσιγκτον.
Η Ρωσία είναι ξεκάθαρο ότι επωφελείται από οποιαδήποτε τουρκική ενέργεια ενισχύει τη ρήξη ΗΠΑ και Τουρκίας και ρίχνει σταδιακά και τακτικά κι άλλο νερό στο μύλο της απομάκρυνσης των δύο χωρών.
Σε αυτό το πολύπλοκο διπλωματικό και επιχειρησιακό πεδίο είναι άγνωστο τι θα επιχειρήσει το Capitol Hill, το οποίο αναμένει τον επόμενο ένοικο του Λευκού Οίκου να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου